[Slepy]

Bez klasyki kina eksploatacji nie byłoby dzisiaj horroru. Nie byłoby obskurnych kin samochodowych z seansami podzielonymi na części "A" i "B", niezależnych twórców kręcących bez zobowiązań to, co podpowiadało im serce, a czego nienawidziła cenzura tworząc chociażby legendarną listę Video Nasties. Nie byłoby przestrzeni, w której najbardziej niezobowiązująca rozrywka i najniebezpieczniejsze wizje nieokrzesanej sztuki filmowej przeplatałyby się ze sobą tworząc nową jakość. Nie byłoby obskurwiałych filmów o seryjnych mordercach, dzikich, zboczonych motocyklistach, chmarach śmiertelnie niebezpiecznych insektów i zwierząt pożerających ludzi, zdegenerowanych kanibali, obozów koncentracyjnych rządzonych twardym obcasem Dyanne Thorne i więzień, w których kąpiele brały Linda Blair, Roberta Collins i Laura Gemser, ani knajp skąd twardziele rzeźbieni najczystszym testosteronem wypieprzaliby przez okna najohydniejszych zbirów za brak współpracy, gdy zadali im niewygodne pytanie. Nie byłoby pierdolonego kultu epoki wypożyczalni kaset VHS, zadymionych, śmierdzących wódą piwnic i zagrzybiałych garaży, gdzie z rąk do rąk przechodziły pirackie kasety opisywane za pomocą maszyny do pisania, z lektorami w postaci gdukających Januszy, a wszystko to działające zaraz za plecami i tak nielegalnej przecież agencji RAPID. Krótko mówiąc nie byłoby tego, na czym się wychowaliśmy.



Podobnie rzecz ma się z książkami, w tym samym okresie, jakim był największy w Polsce boom na horror literacki. Zaraz po opadnięciu żelaznej kurtyny, gdzie za pośrednictwem wydawnictw, które pamięta dziś każdy - głównie Phantom Press i Amber - można było sycić się do oporu arcydziełami literackiej grozy spod pióra takich legend gatunku, jak Guy N. Smith, James Herbert, Graham Masterton, Harry Adam Knight, Shaun Hutson, Clive Barker. Zdominowali księgarnie i półki wszystkich prywatnych bibliotek pasjonatów grozy wszelakiej lekturami, które mieściły się w kieszeni nawet najbardziej wytartych jeansów. Już same okładki pozycji wydawanych masowo w tamtym niezapomnianym okresie jeżyły włosy na głowie, by wspomnieć chociażby prace Steve'a Crispa. Komu było mało rysowanych dzieł sztuki i tak prenumerował co się dało ze stajni TM-Semic pisząc po kryjomu listy zamiast do koleżanek z ogólniaka, to do Marvel Arka.

Do tych wszystkich czasów nawiązuje powieść "Wije", gdzie starałem się zawrzeć wszystkie moje inspiracje, za pomocą słowa re-animować całą spuściznę lat 70/80, która rozjechała krajan walcem bezpardonowej ekstremy zaraz po upadku komuny pokonanej ostatecznie zwycięskim ekskaliburem eksploatacji. Fabuła ma miejsce we Wrocławiu, ponieważ z ów miastem jestem związany przez całe życie, a zaczyna się tam, gdzie wylałem niejedno wiadro potu, pracując ongiś w pogrzebówce. Z grabiszyńskiego cmentarza Zło kiełkuje jednak dalej. Męski punkt widzenia determinuje ostatecznie akcję koncentrując ją w więzieniu dla kobiet (pod grabiszyńskim cmentarzem na prawdę znajduje się więzienie, choć nie tak ekstremalne), a moje terrarystyczne hobby w postaci hodowli skolopendr, jak również uwielbienie dla gatunku Animal Attack z miejsca wykreowało czarne charaktery. Do tego nie zabrakło oczywiście akcji, gdzie furtkę otworzyło mi osobiste zamiłowanie do kulturystyki a także kick-boxingu, zatem bohaterki powieści ulepione są z najtwardszej gliny i w "tańcu" raczej się nie opieprzają.

Druga mini powieść, pt. "Azyl Skolopendry" jest ściśle rzecz ujmując sequelem do "Wijów". Szukając sobie miejsca w klaustrofobicznej ciasnocie zakładów zamkniętych akcja znalazła tu ujście w szpitalu psychiatrycznym, będącym bynajmniej nie fikcyjnym miejscem w rzeczonym Wrocławiu. Pewne niuanse odnośnie samej placówki mieszczące się przy ulicy Kraszewskiego zaczęrpnąłem z tekstu autentycznego pacjenta tego szpitala (rezydującego tam dokładnie w połowie lat 90-tych) napisanego z myślą o nigdy nie wydanej książce. W skrócie rzecz ujmując: na blok oddziału ląduje właściciel wypożyczalni kaset video z mianią prześladowczą. Tego samego dnia, innym transportem do zakładu trafia seryjny morderca. Jakby tego było mało, nim zapadnie zmierzch ludzkie życie biorą w szach krwiożercze skolopendry, przybyłe do zakładu w tajemniczych okolicznościach. Stężenie perwersji, gore i eksploatacyjnych mikstur serwowane jest tu w dawkach co najmniej równie intensywnych, jeśli nie większych względem "Wijów". Do tego całość przeplatają nihilistyczne komentarze i takie same charaktery postaci, wszechogarniająca bezbożna dekadencja, oraz surrealistyczne wizje stawiające kwestie eksperymentów z ludzką psychiką w skrajnie nieprzyjaznym świetle. Oba teksty oczywiście posznytowane są gdzie trzeba sarkazmem, czarnym humorem i nieprzyzwoitą pikanterią, bez cenzury i bez poprawności politycznej. O reszcie jednak musicie przekonać się sami!

Adam Deka




Wydawcą książki jest wrocławski Dom Horroru, jako jedyny w naszym kraju wydający w chwili obecnej m.in. pozycje słynnego wirtuoza ekstremy, Edwarda Lee, jak również sięgający po kanoniczne dla gatunku teksty Guya N. Smitha. Tomasz Czarny, szef D.H. zapowiada premierę na czerwiec. Okładkę natomiast narysowała Teresa Bruska-Czerwińska, charakteryzatorka undergroundowego studia kręcącego krótkometrażowe filmy gore - LoboTomia Video.

Opis okładkowy:

"Są drapieżne, jadowite i zwinne. Uwielbiają wilgotne i ciemne zakamarki: kanały, piwnice, szyby wentylacyjne, a nade wszystko – ludzkie ciało!

W ręce ex-pracownika wrocławskiego zakładu pogrzebowego, zapalonego terrarysty, trafia nowo odkryty gatunek skolopendry. Nieszczęsny kolekcjoner nie wie jednak, że ta wynaturzona odmiana odznacza się niepohamowaną krwiożerczością i wyuzdaniem, które zawstydziłoby samego Markiza de Sade. Nadciąga zguba ludzkości a Wrocław spływa morzem płynów ustrojowych!

Przygotujcie się na podwójne uderzenie morderczych robali. Poznajcie szokujące lubieżnością sekrety zakładu karnego dla kobiet, na który drapieżne wije przypuszczają swój pierwszy atak. Potem przestąpcie mury szpitala psychiatrycznego i ujrzyjcie piekło, jakie skolopendry zgotowały biednym pacjentom. Może je powstrzymacie, choć bardziej prawdopodobne, że to one dopadną Was.

„Wije” i „Azyl skolopendry” zabiorą Was w świat obłędu i okrucieństwa rządzony dzikimi prawami obskurnej eksploatacji!".

[Fred K]

Pierwszorzędny niknejm. Oczekuję.

[Mapinguari]

Jak zobaczę gdzieś w księgarni to wezmę !!

[Przemo]

Jakby ktoś był zainteresowany książka już jest dostępna, do kupienia przez stronę wydawnictwa Dom Horroru:

http://www.domhorroru.use...-deka-wije.html

Jest to jedyne miejsce jej dystrybucji, ewentualnie allegro w niedługim czasie zapewne.

[Slepy]

Nie pierdol, podeślij z dedykacją

[Przemo]

Jakby co Dom Horroru zorganizował na swoim fb konkurs, gdzie można zgarnąć dwa darmowe egzemplarze. W niedzielę się kończy:

https://www.facebook.com/domhorroru/